Hoe maak je eigenlijk goed ruzie?
En wat betekent ruziemaken? Hoe erg is het? En hoe brengen we de liefde weer terug?
Hoe maken jullie ruzie? Vliegt het servies door de woonkamer? Of is het een wedstrijdje wie het langste de ander kan doodzwijgen? Voor de honderdste keer zeggen: ‘Als je zo doorgaat, ben ik weg!’, of ‘Je hebt ook helemaal niet door wat ik allemaal voor jou doe en nalaat’ of ‘Het kan toch niet waar zijn dat ik altijd alles alleen moet doen?’…
We kennen ze allemaal. Zo vaak gehoord, dat het loze teksten zijn geworden die volledig aan inhoud hebben ingeboet. Anderen verschuilen zich achter hun telefoon, werk, hardlopen, klussen en vermijden op die manier ieder contact. Vreemdgaan gaat natuurlijk nog wel een paar stappen verder, maar is uiteindelijk vaak ook een ultieme vluchtweg.
Wat hier gebeurt, is het vermijden van intimiteit. Je probeert te voorkomen dat je ontmaskerd wordt. De saboteursstem of je oude overlevingsstrategie voert de overhand en je overschreeuwt wat er in je omgaat of gaat juist het contact uit de weg op de manier die je je hele leven al doet. Dit houden we maar wat graag in tact, want het is veilig. We weten namelijk precies wat het effect ervan is en vasthouden aan wat bekend is, is volgens ons brein altijd nog beter dan het onbekende opzoeken.
Wat gebeurt er als jullie ruzie maken? Eerste hulp bij conflicten:
Stront aan de knikker en de vlam in de pan? Staan jullie beiden strak van de stress? Hoogste tijd voor de eerste hulp bij conflicten:
Stap 1: Stop! Pauze! Haal diep adem, neem afstand en kom tot jezelf. Maak een afspraak voor een ander moment om hierop terug te komen.
Stap 2: Ga rustig samen zitten. Vertel de ander hoe je je voelt (boos, bang of bedroefd), wat je nodig hebt en waar je naar verlangt. Praat daarbij enkel en alleen vanuit jezelf. Zodra je met verwijten om de hoek komt, ben je de ander kwijt en kan je opnieuw beginnen. De ander laat je uitpraten, vat samen en kijkt of hij/zij je goed begrepen hebt. Is dat het geval, dan is de ander aan de beurt. Anders probeer je het op een andere manier uit te leggen, net zo lang totdat de ander je goed heeft kunnen volgen.
Stap 3: Leg aan de ander uit waar je dit gevoel van kent, aan welke situatie van vroeger je dit doet denken. Hoe heb jij vroeger geleerd om bang of boos of bedroefd te zijn? En wat heb je dan van de ander nodig? Bijvoorbeeld om even uit te razen, of juist even alleen gelaten te worden of een dikke knuffel en even gewoon vastgehouden worden. Kijk wat je hierover samen kunt afspreken voor het vervolg.
Stap 4: Hou het bij 1 onderwerp per gesprek. Er alles maar bijhalen helpt echt niet om het veilig te houden dit conflict te bespreken. Praat vanuit jezelf: ‘Ik merk dat ik …’ Vermijdt woorden als ‘altijd’ en ‘nooit’; hou het klein, bij jezelf en in reële proporties. Zo houd je het voor jezelf en de ander ook overzichtelijk en dwingt het je om tot de kern te komen
Hoe praten we het weer goed uit?
In een intieme relatie gaat het om de juiste maar ook broze balans tussen macht en controle, dat er voor je gezorgd wordt en je voor de ander zorgt, dat je je verbonden voelt met elkaar en dat er respect en erkenning is, voor ieders wensen en verlangens. Er voor elkaar zijn en om elkaar geven is een universele behoefte van ieder mens. Intimiteit weer hervinden, lijkt lastiger dan het is. Soms is het zo simpel als je telefoon even wegleggen, de tijd nemen voor een gesprek samen, je in de ander te verdiepen, een taak in het huishouden van de ander over te nemen, even vooraf te overleggen wat je van plan bent en rekening te houden met elkaar.
Kunnen we niet beter uit elkaar gaan?
Ruziemaken is voor sommige mensen een hele bekende uiting van passie en vuur. Zij gedijen hier goed bij, want zolang er ruzie is, is er ook hoop. Hoop op verandering, ruzie maken is aantrekken en afstoten, verkennen waar de grenzen van jezelf en de ander liggen en welke ruimte daar nog in zit. Waar stopt de ander en begin ikzelf? Waar zijn we nog verbonden en waar stopt die verbondenheid? Is er nog hoop?